System 1-2-3-2-1 (9v9). Wszystko, co warto o nim wiedzieć

Równowaga oraz wszechstronność rozwoju zawodników w tym systemie sprawiają, że ustawienie 1-2-3-2-1 jest chętnie wybierane przez topowe akademie – w taki sposób grają często zespoły reprezentujące akademie Ajaxu czy Barcelony. Co warto wiedzieć o tym systemie?

Wprowadzenie do systemu 1-2-3-2-1

System 1-2-3-2-1, stosowany w formacie 9-osobowym, jest jednym z najbardziej wszechstronnych i zbalansowanych ustawień. Dzięki niemu drużyna może efektywnie atakować, a jednocześnie kompaktowo bronić – na przykład przez obniżenie pozycji przez wahadłowych.

System ten świetnie sprawdza się w zespołach, które chcą grać w sposób kombinacyjny, ponieważ oferuje wiele możliwość konstruowania akcji ofensywnych. Istotną rolę odgrywają w tym zawodnicy na pozycjach numer 10, którzy mogą tworzyć przewagę zarówno w strefie środkowej, jak i na skrzydłach.

Pozycje w systemie 1-2-3-2-1

Obrońcy:

  • Dwóch środkowych obrońców tworzy solidną podstawę defensywy. Są odpowiedzialni za asekurację i inicjowanie akcji ofensywnych.

Defensywny pomocnik:

  • Pełni istotną rolę w systemie 1-2-3-2-1 będąc łącznikiem między atakiem a obroną.
  • Ze względu na wysokie ustawienie ’10’ częściej powinien znajdować się w strefie środkowej, zabezpieczając przed kontrami rywali.

Wahadłowi:

  • Zapewniają szerokość ataku, utrudniając rywalom skuteczną obronę.
  • Muszą dobrze rozumieć koncept piłki otwartej/zamkniętej, aby dobrze rozpoznawać, kiedy jest moment na zejście do piłki, a kiedy na ruch na wolne pole.

Ofensywni pomocnicy

  • Ich naturalnym miejscem poruszania się są półprzestrzenie, obszary między strefą środkową, a sektorami bocznymi. Ustawienie w tym miejscu utrudnia zadanie kryjących ich obrońcom, którzy stale spotykają z dylematem – wyjść za rywalem, czy zostać strefie.

Napastnik:

  • Duża liczba zawodników atakujących sprawia, że ma on dużo opcji na wykonywanie ruchu za linię obrony.
  • Jego rola nie powinna się jednak ograniczać tylko do sprintów za linię obrony. Istotna jest również jego umiejętność rotowania pozycjami z graczami numer 10 – zejście niżej tworzy przestrzeń dla partnera.

Mocne strony systemu 1-2-3-2-1

  • Wszechstronność. Umożliwia płynne przechodzenie między fazami gry, co jest kluczowe dla utrzymania kontroli nad meczem.
  • Równowaga. Zbalansowane ustawienie pozwala na efektywne bronienie i atakowanie, bez narażania się na luki w obronie.
  • Kontrola środka boiska. Trzech środkowych pomocników zapewnia dominację w centralnej części boiska, co ułatwia kontrolowanie tempa gry i prowadzenie akcji ofensywnych.

Słabe strony systemu 1-2-3-2-1

  • Wymagana duża mobilność. System ten wymaga od zawodników dużej mobilności i wytrzymałości, szczególnie od środkowych pomocników i skrzydłowych.
  • Skupienie na taktyce. Młodzi zawodnicy muszą mieć dobrze rozwiniętą świadomość taktyczną, co może być wyzwaniem na wczesnych etapach szkolenia.
  • Ryzyko luk w obronie. Jeśli zawodnicy nie realizują swoich zadań defensywnych (zwłaszcza w fazie przejściowej atak->obrona), system może prowadzić do powstawania luk w obronie, szczególnie w bocznych sektorach.

Wybrane rozwiązanie funkcjonalne

W systemie 1-2-3-2-1 warto korzystać z wysokiego i szerokiego ustawienia wahadłowych, którzy swoją obecnością w trzeciej tercji, skupiają na sobie uwagę rywali.

W takim ustawieniu gracze z pozycji 10 powinni aktywnie schodzić niżej, aby rozegrać piłkę – korzystając tego, że obrońcy w zdecydowanej większości nie będą za nimi wychodzić. W takim ustawieniu gracze z pozycji 10 powinni aktywnie schodzić niżej, aby rozegrać piłkę – korzystając tego, że obrońcy w zdecydowanej większości nie będą za nimi wychodzić.